Etappe 16

Michael Rogers (Tinkoff-Saxo) heeft in Bagnères-de-Luchon de zestiende rit van de Ronde van Frankrijk gewonnen, een nieuwe hoogdag na twee eerdere ritzeges in de Giro. De Australiër gaf in de eerste Pyreneeënrit, met de Port de Balès als scherprechter buiten categorie, zijn twintig medevluchters het nakijken. De drievoudige wereldkampioen tijdrijden weerstond op de laatste klim en reed weg in de technische afdaling. Onze landgenoten Greg Van Avermaet, Jens Keukeleire en Jan Bakelants konden hun metgezellen toen niet meer volgen. Thomas Voeckler (Europcar), die al twee Tourritten won in Bagnères-de-Luchon, eindigde op luttele seconden als tweede, voor Vasil Kiryienka (Sky). Van Avermaet (BMC) finishte in hun zog knap zesde. De overgang van de rustdag naar de Pyreneeën bleek voor heel wat toppers te brutaal: witte trui Romain Bardet (derde), Tejay van Garderen (vijfde) en Bauke Mollema (zevende) verloren heel wat voeling met de rest van de top tien. Jurgen Van den Broeck kon de schade enigszins beperken en blijft hangen in de buurt van de top tien.

Daags na de rustdag in het pittoreske Carcassonne mochten de renners het laatste en meest gevreesde luik van deze Tour aanvatten: de Pyreneeën. Drie opdrachten met vandaag een stevige opwarmer van 237,5 (!) kilometer over onder andere de beruchte Col de Portet-d’Aspet en de zware en Port de Balès. De top van deze laatste col buiten categorie lag op goed 20 kilometer van de meet en dus zou een vrijbuiter met prima dalerscapaciteiten een mooie slag kunnen slaan. De Portugees Rui Costa zou het alvast niet worden. De wereldkampioen van Lampre-Merida kwam niet meer aan de start vanwege een longontsteking.

Razende twee uur
We hadden het nog niet gezien in deze Tour: een bikkelharde, intense en spannende strijd met het oog op de vlucht van de dag. Op de top van de Côte de Fanjeaux, de eerste hindernis van de dag, hadden we al een trio, een achttal en nog eens een trio gezien dat geen vrijgeleide kreeg. Daarna gingen we lustig verder en na 45 kilometer kregen we een interessant scenario met Kwiatkowski, Rogers, Albasini, Roy, Montaguti, Reza, Delaplace en Eisel in de spits. Zij kregen het gezelschap van Serpa, Izagirre, Kiryienka en Kluge. 12 leiders dus, daar valt iets mee te doen. Met 1’50” zag het er goed uit, maar Garmin-Sharp was niet vertegenwoordigd en mocht als straf de kop trekken. Dat was slecht nieuws voor onder andere Sagan, Rodriguez, Greipel, Van den Broeck, Chavanel en Porte. Zij verzeilden in een waaiertje gelosten. Na 75 kilometer, en na een korte solo van Montaguti, viel alles weer te herdoen.

21 krijgen riante bonus
Van den Broeck en co konden hun stekje weer innemen, maar intussen hadden 15 renners na de Côte de Pamiers het hazenpad gekozen. 6 renners maakten nog de spring en dus kregen we een ruime kopgroep van maar liefst 21 pionnetjes. De bezetting was mooi met ondere andere Voeckler, Kwiatkowski, Gallopin, Rogers, Gautier Slagter en drie landgenoten: Greg Van Avermaet, Jens Keukeleire en Jan Bakelants. Het peloton legde de wapens neer – je zou voor minder na die aanvangsfase – en aan de voet van de Col de Portet-d’Aspet hadden de 21 al meer dan negen minuten voorsprong. Op de top groeide de voorgift zelfs nog lichtjes aan tot 9’16”. Nog fraaier werd het op de top van de Col des Ares: 11’10”. Tegen de tijd dat Nibali en collega-slakken boven waren keken ze al tegen een kloof van meer dan 12 minuten aan. Ze zouden uiteindelijk een maximum van 12’38” bereiken op circa 45 km van de finish.

Oorlog op de Balès
Op naar de hoofdbrok met een ruime marge en dus kon er volop gegoocheld, gepokerd en gespeeld worden op de hoofdbrok van de dag: de fameuze Port de Balès. 11,7 kilometer lang en niet van de poes. Kluge, Dumoulin, Vachon, Delaplace en Albasini overleefden de eerste prikjes niet. En de uitdunning ging naarstig verder met ook Reza, Slagter, Eisel en Roy die overboord gingen. Die laatste schudde twee keer aan de boom, maar kwam dan de man met de hamer tegen. Dat Keukeleire moest afhaken konden we volgen, maar ook Kwiatkowski en Bakelants harkten zich te pletter. Na een versnelling van Rogers en een cartouche van Voeckler konden enkel Serpa en Gautier nog mee. Van Avermaet en Kiryienka plooiden serieus. De kleine Gautier voelde zich als een visje in het water, maar na te wilde manoeuvres betaalde hij het gelag. Serpa, Rogers en Voeckler bleven nog over en rondden samen naar de top met nog meer dan negen minuten.

Pinot maakt indruk
We zouden het bijna vergeten maar ook in de achtergrond werd nog gekoerst. Op 25 kilometer van de streep en met nog 5 kilometer klimmen voor de boeg ging het licht uit voor de (zieke) Jurgen Van den Broeck. Ook van Garderen had een slechte dag en na een demarrage van Thibaut Pinot (FDJ.fr) kraakte ook Romain Bardet. Van een bijltjesdag gesproken. De 24-jarige Pinot had een superdag en met de top in zicht bracht hij Valverde in gelegenheid, maakte hij Péraud nog eens tien jaar ouder en moest zelfs Nibali even krasselen. Gelukkig hadden ze nog die afdaling om orde op zaken te stellen en de accordeon opnieuw dicht te vouwen. Wat heeft die jongen echter nog allemaal in petto? Zouden ze bij Team Sky toch gelijk hebben als ze stellen dat Pinot het potentieel heeft om de Tour te winnen. Van zijn daalangst en mentale problemen van vorig jaar is in ieder geval niks meer te merken, van een metamorfose gesproken.

Scherpschutter Rogers
Bij de drie leiders werd er intussen ruzie gemaakt. Rogers wees naar Voeckler en vice versa, Serpa wist niet wat er gebeurde. Cyril Gautier en Vasil Kiryienka vonden het niet erg, zij kwamen terug aansluiten en ook Van Avermaet was op komst. Zou het dan toch eens lukken voor onze BMC-Belg? Met nog vijf kilometer te gaan, probeerde Gautier zijn vier kompanen te verschalken. Rogers bespeurde het gevaar en wipte op en over het groene mannetje. Terwijl de vogel ging vliegen, voelde Van Avermaet dat het weer net niet zou worden. De Australiër Michael Rogers (Tinkoff-Saxo) is niet alleen een hardrijder, ook zijn daalkunsten mogen gezien worden. Wat zeiden we ook alweer over een vrijbuiter met capaciteiten bergaf? Wel ja, de 34-jarige Rogers is zo iemand en rondde een mooi nummertje af. De beste en slimste van een groep van 21 en in volle finale de resterende kompanen als een scherpschutter afmaken. Met ook al twee ritzeges in de Giro na zijn voorlopige dopingschorsing is de ervaren luxeknecht helemaal in ere hersteld. Voeckler eindigde tweede en miste nipt een derde ritzege in Bagnères-de-Luchon. De ijzeren Wit-Rus Vasil Kiryienka eindigde derde.

Pinot, Valverde, Nibali, Péraud en König kwamen samen over de meet op 8’32”, witte trui Romain Bardet op 10’22”. Bijna twee minuten verlies dus voor de jonge Fransman en weg witte trui. VdB eindigde als 32ste op 11’32” en had Mollema in zijn zog. VdB levert twee plaatsen in, Mollema maar liefst drie. Van Garderen kreeg de grootste tik op 12’08” en glijdt af naar zes. In het klassement blijft de Italiaan Vincenzo Nibali soeverein in het geel. Pinot en Péraud wippen over Bardet naar de plaatsen drie en vier. De offensieve Pool Kwiatkowski sluipt de top-10 binnen. Morgen staat de zeventiende etappe op het programma, een rit over 124,5 kilometer met start in Saint-Gaudens en Saint-Lary- Pla d’Adet. Ditmaal een lekker menu voor de favorieten met drie cols van eerste en een zwaar dessert buiten categorie.

Rogers: “Het was vallen of winnen”
Tour de France Michael Rogers (34) gaat op zijn ‘oude dag’ zowaar nog ritten winnen in grote rondes. Na twee etappezeges in de Ronde van Italië pakte de Australiër van Tinkoff-Saxo de ritwinst in de eerste Pyreneeënrit van deze Tour. “Ik ben mentaal veranderd. Ik zie nu kansen, waar ik in het verleden bang was om te falen”, vertelde Rogers nadat hij in de slotfase uit een kopgroep was weggereden. Rogers werd eind vorig jaar geschorst nadat bij hem in Japan sporen van het verboden middel clenbuterol waren aangetroffen. Pas in april werd hij alsnog vrijgesproken omdat besmet vlees de positieve test had veroorzaakt.

“Het is ongelooflijk om nu ook nog een rit in de Tour te winnen”, aldus Rogers. “Aan de voet van de laatste klim begon voor mij vandaag de wedstrijd. Het lukte me niet bergop de anderen te lossen. In de slotfase moest ik opboksen tegen twee renners van Europcar. Maar ik zei tegen mezelf: ik laat niet met me spelen. Ik ben te vaak in zo’n positie geweest om vervolgens niet te winnen. Ik heb bergaf alle risico’s genomen. Het was vallen of winnen.”