Etappe 20

Chris Froome wint zonder ongelukken bij de afsluitende ‘Nocturne’ morgen in Parijs de honderdste editie van de Tour. In de laatste bergrit naar Semnoz trok de geletruidrager autoritair in de aanval met de klimgeiten Quintana en Rodriguez. Quintana stormde in de slotkilometer naar de oververdiende ritzege. Samen kegelden Quintana en Rodriguez ex-winnaar Contador van het podium. Quintana wordt tweede in de eindstand op 5.03 van Froome, Rodriguez derde op 5.47. Het Saxo-duo Contador-Kreuziger moet vrede nemen met vier en vijf. Contador kreeg nog dik twee minuten aan de broek en is vierde op 7.10. Groen is voor Sagan, de bollen voor Quintana die ook het wit verovert. Jan Bakelants deed het weer prima en bolde als 15de net voor Mollema en Fuglsang over de streep. Zijn ploegmaat Monfort is als 14de eerste Belg in de eindstand, Bakelants heel knap 18de.

Amper 23 jaar
Dat is de nieuwe ster van het ronderennen. Nairo Quintana heeft het gezicht van een Amazone-indiaan, maar de versnelling van een rasklimmer. Als kind overleefde de Colombiaan van Movistar maar nipt een zware ziekte en nu is de berggeit par excellence plots een kandidaat-winnaar. In de Pyreneeën, op de Ventoux en op L’Alpe d’Huez zat de ritzege er net niet in, maar de apotheose op Semnoz mocht wel tellen.

Ploegentijdrit in de cols
Alles had Movistar in het werk gesteld om Quintana aan die oververdiende bekroning te helpen. Al op 115 km van de finish begon de Spaanse groen-blauwe armada aan een indrukwekkende ploegentijdrit in de cols. Nadat Rojas en co zich de ziel uit het lijf hadden gereden in het eerste gedeelte van de rit achter de vroege vluchters met onder meer Voigt en Rolland (die zich zoals blijkt uit onderstaande video nog misdroeg in een spurtje voor de bergpunten), doemde de zware Mont Revard op. Veteraan Jens Voigt ging op zijn 41ste even in schoonheid afscheid nemen met een indrukwekkende solo die begon aan de voet van de Revard en pas strandde op de slotklim.

Koppeltijdrit Gilbert
Op die Revard leek de rit nog even een andere wending te krijgen. In een heuse koppeltijdrit probeerde Philippe Gilbert zijn kopman Tejay van Garderen naar de spits te loodsen. Het tactische plannetje werkte niet helemaal. Toen de wereldkampioen met de Nederlandse Amerikaan bij een achtervolgend groepje kwam, trok BMC-ploegmaat Burghardt door en Gilbert moest passen. Vervolgens gooide de opvliegende Duitser nog een bidon in de sloot. Om maar te zeggen dat het niet botert in het BMC-huishouden. Even verderop werd dan maar beslist om te wachten op de wereldkampioen en ondanks kettingproblemen in de afdaling bewoog Gilbert nog hemel en aarde om Tejay van Garderen in de vallei weer bij Voigt te brengen.

Meesterknecht Valverde
Ze zouden Voigt niet meer terugzien, want aan de voet van de slotklim hield de Duitse wielerveteraan nog altijd een minuut voorsprong over. Een koud kunstje om dicht te rijden voor de ploegen van de klassementsrijders en de strijd om het podium kon beginnen. Valverde gaf als een volleerde meesterknecht gas voor ploegmaat Quintana en Voigt werd snel overvleugeld. Dan achtte Froome zijn laatste ‘moment de gloire’ gekomen. Met zijn typische versnelling op de kleine molen peddelde hij weg van alles en iedereen. Even verderop konden enkel Quintana en Rodriguez weer aansluiten. Een nerveuze Froome moest nog even een opdringerige toeschouwer afweren, maar wist de gele buit binnen.

Machtige counter Quintana
Het bleek wel de zwanenzang van Alberto Contador. Die moest definitief passen en zag het podium wegsnellen. Voorin werd er nog even gepokerd, maar de beste drie klimmers van de Tour besloten toch samen te werken. Quintana had met Valverde de dichtste achtervolger en kon wat krachten sparen, Rodriguez had het meeste belang om te rijden en zo Contador van het podium te kegelen. In de slotkilometer ging Froome als eerste aan, maar hij stuitte op een machtige counter van Quintana. Froome wist de eindzege op zak en liet ook nog Rodriguez wegrijden.

Glansrijke eindzege
Morgen eindigt deze uiterst boeiende honderdste Tour met een unieke ‘Nocturne’ op de Champs Elysées. Hopelijk gooit het mogelijke onweer geen roet in het eten. Ondanks alle speculaties en al dan niet gegronde verdachtmakingen is Chris Froome de oververdiende winnaar van deze Tour. In tegenstelling tot zijn ploegmaat Wiggins vorig jaar, die enkel het verschil maakte in de tijdritten, gaf Froome zijn eindzege extra glans met drie ritzeges in de bergen, waarvan eentje in de klimttijrit in Chorges. Het absolute hoogtepunt was zijn triomf op de Ventoux. Enkel in de waaierrit en met het hongerklopje op de Alpe toonde de Keniaanse Brit zijn zwakheden.
Ook zijn ploeg, onder vuur na de Pyreneeën en na de waaiernederlaag, hield in de Alpen meesterlijk stand met Tasmaniër Richie Porte in een glansrol. Deze ‘Centenaire’ gaat de geschiedenis in als een van de mooiste op het vlak van landschappen, maar ook de sportieve strijd was beklijvend. De apotheose in Parijs zal sowieso spectaculair zijn met een aankomst bij zonsondergang, gevolgd door een spetterend vuurwerk, dat we dankzij de renners ook in de bergen mochten bewonderen.